Ervaringen met zij-instroom

Meiden die rijden: van sportieve vormgever naar sportieve vrachtwagenchauffeur

Steeds meer meiden rijden. Uit onderzoek blijkt dat er steeds meer vrouwen kiezen voor het vak van vrachtwagenchauffeur. De 28-jarige Sanne Ansmink koos ook voor een leven achter het grote stuur. Wij gingen een rit mee met deze sportieve, voormalig vormgever.

Deel deze pagina

Niet de hele dag tussen vier muren

Na het afronden van de opleiding vormgeving ging Sanne aan het werk als vormgever. Als creatieveling ontwierp ze posters, flyers en andere reclameproducten voor een online woonwinkel. Maar tijdens een ritje met de bedrijfsbus begon ze te twijfelen aan haar keuze. Want dat rijden vond ze wel erg leuk.

“Ik werkte als vormgever voor een woonwinkel met een grote webshop. Wel hadden ze op een paar plekken in Nederland een pop-up winkel. Deze moesten bevoorraad worden en dat deed ik er ook bij. Dit vond ik eigenlijk veel leuker dan de hele dag tussen vier muren zitten. Toen ben ik gaan onderzoeken of vrachtwagenchauffeur iets voor mij zou zijn.”

Van vormgever naar vrachtwagenchauffeur in coronatijd

Sanne ging niet over één nacht ijs in haar besluit. Ze ging eerst mee met een vriend en met haar oom. Zo leerde ze het vak kennen. Maar net toen ze wilde gaan lessen was daar corona.

“Er waren geen theorielessen in een lokaal. En dus moest ik alles via thuisstudie leren. Techniek vond ik het moeilijkste vak. Ik wilde alles in één keer halen en dat is me ook gelukt! Toen ik mijn C-rijbewijs op zak had ging ik aan de slag bij Van Veldhuizen Logistiek in Veenendaal. Via hen heb ik mijn CE-rijbewijs gehaald. Dat kon met behulp van de SOOB-subsidie van STL. Nu rijd ik één jaar met een trekker-oplegger als distributiechauffeur.”

Het echte werk

Vandaag staat een rit met 18 adressen op de planning. Sanne draait haar hand hier niet voor om, want dit is dagelijkse kost zegt ze.

“Ik rijd distributie in Nederland en België. Meestal heb ik tussen de 10 en 15 adressen per dag waar ik heen moet. Ik maak gebruik van een elektrische pompwagen. Dit maakt het werk een stuk lichter. Ik maak werkdagen van ongeveer 12 uur en omdat ik België rij overnacht ik weleens onderweg. Die afwisseling vind ik heel erg leuk.”

Niet alleen maar rozengeur en maneschijn

Ook al benadrukt Sanne dat het werk fantastisch is, ze kwam er wel achter dat het werk niet alleen maar positief is.

“Het is echt een heel leuk beroep. En ik zou het iedereen aanraden. Je werkt alleen en hebt de vrijheid, maar dit betekent ook dat je jezelf moet zien te redden onderweg. Ook al kiezen er steeds meer vrouwen voor dit beroep, het is nog steeds een mannenwereld. Je moet rekening houden met vooroordelen. Dan denkt de klant dat ik met een busje ben ofzo. En ik werk onregelmatig. Sporten lukt niet altijd of ik sport onderweg in mijn pauze.”

Sportief onderweg

Het manoeuvreren met de truck is een makkie voor de blondine. En met 18 adressen op de planning krijgt Sanne genoeg beweging. Toch heeft ze haar sportkleding mee om in haar pauze een rondje te gaan hardlopen. Ook aan een gezonde maaltijd heeft ze gedacht, want haar koelkast is gevuld met salades.

“Onderweg eten is lekker. Maar het is vaak ongezond en erg duur. Door de rijtijdenwet kan ik ook niet altijd bij een restaurant komen. Daarom neem ik mijn eigen eten mee. Aan een salade heb ik altijd wel genoeg. Ik neem ook mijn sportkleding mee. Dan kan ik in mijn pauze hardlopen. Dit doe ik wel alleen als het mooi weer is. Op deze manier blijf ik wel fit!” Lacht de sportieve chauffeur.